Androgyn. Tożsamość, tęsknota, pragnienie. Postać androgyniczna w brytyjskiej kulturze popularnej i filmie lat 70.

Seria: Biblioteka Kwartalnika Filmowego
Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2014

Ani glam rocka, ani fenomenu The Rocky Horror (Picture) Show, ani też zabaw Davida Bowie czy Micka Jaggera z tożsamością płciową nie byłoby bez teatru elżbietańskiego, music hallu, pantomimy czy wreszcie dandyzmu – zarówno tego pierwotnego, jak i powracającego w estetyce oraz ideologii subkultur powojennej Wielkiej Brytanii. Androgyniczność,tak intensywnie wdzierająca się w brytyjską kulturę popularną lat 70., była więc kontynuacją pewnej linii tradycji, a jednocześnie czymś na wskroś nowoczesnym – nie nowym ucieleśnieniem platońskiego ideału unii kobiecości i męskości, lecz radykalnym zaprzeczeniem samej binarności płci, celebracją nieokreśloności i płynności, zapowiedzią teorii queer oraz koncepcji płci jako performatywu. Androgyn filmowy, nie dający się skategoryzować byt nie z tego świata, to główny bohater tej książki. Fantazmatyczny, migotliwy, subwersywny, na wskroś brytyjski.