
Androgyn. Tożsamość, tęsknota, pragnienie. Postać androgyniczna w brytyjskiej kulturze popularnej i filmie lat 70.
Karolina Kosińska
Biblioteka Kwartalnika Filmowego
Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2014
Ani glam rocka, ani fenomenu The Rocky Horror (Picture) Show, ani też zabaw Davida Bowie czy Micka Jaggera z tożsamością płciową nie byłoby bez teatru elżbietańskiego, music hallu, pantomimy czy wreszcie dandyzmu – zarówno tego pierwotnego, jak i powracającego w estetyce oraz ideologii subkultur powojennej Wielkiej Brytanii. Androgyniczność,tak intensywnie wdzierająca się w brytyjską kulturę popularną lat 70., była więc kontynuacją pewnej linii tradycji, a jednocześnie czymś na wskroś nowoczesnym – nie nowym ucieleśnieniem platońskiego ideału unii kobiecości i męskości, lecz radykalnym zaprzeczeniem samej binarności płci, celebracją nieokreśloności i płynności, zapowiedzią teorii queer oraz koncepcji płci jako performatywu. Androgyn filmowy, nie dający się skategoryzować byt nie z tego świata, to główny bohater tej książki. Fantazmatyczny, migotliwy, subwersywny, na wskroś brytyjski.