prof. dr hab.
Krystyna Duniec
Doktorat zrobiła w Instytucie Sztuki PAN w1992 na podstawie rozprawy Szekspirowskie inscenizacje Leona Schillera; habilitację w 2005 roku w ISPAN na podstawie książki Jan Kreczmar. Grał jakby uczył; profesurę otrzymała w 2014 roku. Zajmuje się współczesną sztuką performatywną w perspektywie nowych teorii oraz historią teatru dwudziestolecia międzywojennego.
Pomysłodawczyni, autorka programu oraz kierowniczka Laboratorium Nowych Praktyk Performatywnych SWPS w Warszawie. Inicjatorka Powszechnego Uniwersytetu Objazdowego im. Ireny Krzywickiej.
Wykładała w Akademii Teatralnej w Warszawie, Szkole Nauk Humanistycznych IBL im. Bolesława Prusa w Warszawie, Mazowieckiej Wyższej Szkole Humanistyczno-Pedagogicznej w Łowiczu, Warszawskiej Wyższej Szkole Humanistycznej im. B. Prusa, Collegium Civitas. Od 2022 roku wykłada w Akademii Muzycznej w Katowicach.
Publikacje
Krystyna Duniec, Kaprysy Prospera, Oficyna Wydawnicza Errata, Warszawa 1998.
Wybór ikonografii do: Michał Masłowski, Gest symbol i rytuały polskiego teatru romantycznego, PWN, Warszawa1998.
Krystyna Duniec, Jan Kreczmar. Grał jakby uczył, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2005.
Jan Kreczmar, Bruliony, wstęp i opracowanie Krystyna Duniec, Errata, Warszawa 2003.
Krystyna Duniec, Joanna Krakowska, Soc i sex, Errata, Warszawa 2009.
Krystyna Duniec, Ciało w teatrze. Perspektywa Antropologiczna, Instytut Sztuki, Warszawa 2012.
Krystyna Duniec, Jak pisać o aktorze?, w: Aktor. Niepewna Tożsamość, red. Krystyna Duniec, Oficyna Wydawnicza Errata, Warszawa 2012.
Krystyna Duniec, Joanna Krakowska, Introduction, w: (A)pollonia. Twenty First-Century Polish Drama and Texts for the Stage, eds. Krystyna Duniec, Joanna Klass, Joanna Krakowska, London, Seagull Books, New York, 2014.
Krystyna Duniec, Joanna Krakowska, Soc sex i historia, Krytyka Polityczna, Warszawa 2014.
Krystyna Duniec, Non stop dla gender w teatrze, "Pamiętnik Teatralny” 2015, z.
Krystyna Duniec, Dwudziestolecie. Przedstawienia, Instytut Sztuki PAN / Instytut Teatralny, USWPS, Warszawa 2017.
Krystyna Duniec, Wyrwać się z pułapki nierzeczywistości. Badacz jako performer, “Didaskalia” 2018, nr 147.
Krystyna Duniec, No Progress, no precursor, w: A History of Polish Theatre, eds. Katarzyna Fazan, Michał Kobiałka, Bryce Lease, Cambridge Univeristy Press, 2020.
Krystyna Duniec, Matko, nie bądź smutna, “Didaskalia” 2002, nr168
Krystyna Duniec, Wokół autocenzury w : Cenzura i Autocenzura. Nowe ujęcia, UJ, Kraków 2024.
Projekty
Udział w projekcie Kronika teatru polskiego 1944-1995 realizowanym pod kierownictwem Marty Fik w Instytucie Sztuki PAN (1991-1995).
Kierowniczka projektu badawczego „Rzeczy Teatralne” – biuletyn dokumentujący działalność teatrologiczną polskich i europejskich ośrodków naukowych, zajmujących się badaniami nad teatrem (1999-2007).
Kierowniczka grantu „Rodzina w kulturze postfeministycznej” Ministerstwa Nauki i EdukacjiNN103094838, w latach 2010-2013.
Udział w projekcie Teatr Publiczny. Przedstawienia zrealizowanym pod kierownictwem Joanny Krakowskiej w Instytucie Teatralnym im. Raszewskiego (2012-2015).
Kierowniczka projektu badawczo-artystycznego Pazurem i dziobem. Sztuka i Demokracja zrealizowanego w Teatrze Powszechnym (2016/2017)
Udział w projekcie: HyPaTia. Feministyczna Historia Teatru Polskiego. Pierwsza edycja projektu realizowana była w ramach grantu NPRH (nr 11H 12 0424 81) w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie w latach 2012-2018. Druga edycja projektu realizowana jest w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk (NPRH nr 11H 20 0023 88) od marca 2022.
Kierowniczka performatywnego projektu artystyczno-badawczego art as research SZPULARNIA (2020-2025). Na projekt składa się słuchowisko, esej wizualny, spektakl teatralny (żywe archiwum strajku szpularek z 1883 roku w Żyrardowie, pierwszego strajku powszechnego w Polsce, jednego z pierwszych na świecie).
Pomysłodawczyni i kierowniczka Laboratorium Nowych Praktyk Teatralnych/Performatywnych na USWPS. To projekt autorski oferujący rozbudowany program zajęć umożliwiający zdobycie wiedzy i umiejętności pozwalających zrozumieć idee artystyczne i zasady działania współczesnego teatru artystycznego i zarządzania współczesną kulturą. Grono ekspertów – praktyków w swoich dziedzinach oraz wybitnych osobowości twórczych gwarantuje dostęp do nowocześnie usystematyzowanej oraz ustrukturyzowanej wiedzy. Idea łączenia teorii i praktyki pozwala na dyskursywne, analityczne i pragmatyczne uprawianie zawodu zarówno krytyka/krytyczki sztuki jak i jej praktyka/praktyczki, a nade wszystko dostarcza narzędzi do rozumienia najnowszych zjawisk kulturowych. Prowadzący zajęcia to artyści współczesnej sztuki performatywnej oraz jej teoretycy.