Można odnieść wrażenie, że zauważalna od lat 90 XX wieku koniunktura historycznej pamięci i tożsamościowych narracji właśnie teraz przechodzi z fazy ideowych i intelektualnych koncepcji do konkretnych realizacji. Punktem wyjścia w naszej refleksji są rekonstruowane miejsca, przestrzenie, obiekty po to by przebadać, jak wiedza i wyobrażenia o ich historycznej przeszłości zostają przełożone na fizyczny i konkretny kształt. Jakie społeczne procesy i kulturowe wzory odzwierciedlają się w rekonstrukcyjnych zamierzeniach? Jakie motywy kierują ich twórcami, jak przebiegają poświęcone im publiczne debaty i projekty w obecnym społecznym kontekście? Jaką rolę odgrywa w tym zjawisku architektura, sztuki plastyczne, kształtowanie przestrzeni, a także inne media (także nowe technologie).

Die seit den 1990er Jahren intensiv geführten Diskurse um das historisches Gedächtnis und die Identität scheinen die Domäne der Ideen und intellektuellen Konzepte zu verlassen und materielle Formen anzunehmen. Ausgangspunkt unserer Überlegungen sind re-konstruierte Orte, Räume und architektonische Objekte: Gefragt wurde, auf welche Weise das Wissen und die Vorstellung von ihrer Vergangenheit in eine physische, konkrete Form überführt werden; welche gesellschaftlichen Prozesse und kulturellen Muster sich in den Rekonstruktionsvorhaben spiegeln; welche Motive die Akteure leiten, wie die öffentlichen Debatten um die Projekte in den jeweiligen gesellschaftlichen Kontexten verlaufen; welche Rolle Architektur, bildende Künste, Raumgestaltung und andere Medien, auch neue Technologien, beim Phänomen der Re-Konstruktion spielen.

Wydano z finansowym wsparciem Instytutu Herdera do  Badań Historycznych nad Europą Środkowo-Wschodnią w Marburgu i  Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. / Herausgegeben mit finanzieller Unterstützung des Herder-Instituts für historische Ostmitteleuropaforschung, Marburg, und des Instituts für Kungstgeschichte der Adam-Mickiewicz-Universität Posen.