Książka stanowi pierwszą część projektu, mającego na celu przybliżenie dorobku Polek pisujących o sztuce. Temat ten jako autonomiczny problem był całkowicie pominięty przez badaczy krytyki artystycznej i myśli o sztuce XIX i XX wieku. Kobiety zawsze interesowały się sztuką, chciały uczestniczyć w życiu artystycznym i mieć na nie wpływ, ograniczenia kulturowe spowodowały, że dopiero w czwartym dziesięcioleciu XIX wieku pierwsze z nich, te najbardziej odważne i najlepiej wykształcone zaczęły publicznie zabierać głos na temat twórczości innych. Wybór tekstów krytycznych publikowanych na łamach prasy przez kobiety otwiera nowe pola badawcze i obszary zainteresowań.